Oi… ballen er i gang….

I natt kom siste flåtar til Quito, og vi har styrt litt rundt, samsnakka oss og kjøpt medisinar og eit kart.

Eg er redd.

Eg er klar.

Eg er flekkete av myggstikk allereie.

Eg er gira.

Eg er litt sjuk i magen.

Eg er omringa.

Eg trur eg er på rett plass…

Og det som er deilig, er at no treng eg ikkje ta så mykje ansvar for alt mulig lenger. Vi er mange som kan snakka spansk, mange som kan gjera ulike ærend og ikkje minst mange med kompass og kunnskap i hovudet.

No startar den harde etappen byggemessig. Alle har mange idear, og gledar seg. Forhåpentligvis vert vi enige. Forhåpentligvis finn vi materiale.

Que sera, sera!